بهبود کارآیی قیر
بهبود کارآیی قیر با استفاده از مواد افزودنی
کارآیی قیر پارامتر مهمی در تعیین عملکرد آسفالت است. با استفاده از مواد افزودنی مانند سولفور و پلیمرهای ترموپلاستیک می توان مقاومت قیر در برابر شکستگی را تقویت کرد. مواد افزودنی به قیر را به عنوان بهبود دهنده های قیر می شناسند و نقش اصلی بهبود دهنده های قیر افزایش مقاومت قیر در برابر تغییر شکل دائمی در دمای بالا است. بهبود دهنده های قیر باید به شکلی انتخاب شوند که تأثیر منفی بر خواص قیر در دماهای مختلف نداشته باشند. اگر قیر را شامل دو قسمت الاستیک و ویسکوز در نظر بگیریم با افزایش جزء الاستیک قیر، جزء ویسکوز آن کاهش می یابد و این امر سبب افزایش سختی دینامیکی قیر خواهد شد. این افزایش در سختی دینامیکی پخش شدن وزن را بهبود بخشیده، قدرت ساختار را افزایش داده و عمر آسفالت را طولانی تر می کند و افزایش قسمت الاستیک قیر سبب افزایش انعطاف پذیری قیر می شود. افزودنی های قیر باید مؤثر بوده، از لحاظ اقتصادی و اجرایی موردقبول باشد، به آسانی در دسترس باشد و قابلیت مخلوط شدن با قیر را داشته باشد.
علاوه بر این یک افزودنی قیر باشد در طول ذخیره سازی، کاربری و شرایط سرویس دادن از لحاظ فیزیکی و شیمیایی پایدار باشد.
استفاده از سولفور به عنوان افزودنی قیر، مقدار 2 تا 3 درصد از سولفور باعث بهبود کارآیی قیر در دماهای بالا می شود، علاوه براین از سولفور برای ارتباط بین قیر و افزودنی های پلیمری استفاده می شود. استفاده از سولفور به عنوان افزودنی قیر باعث می شود که در دمای بالاتر از 150 درجه سانتی گراد گاز H2S آزاد شود و این امر باعث ایجاد مشکلاتی خواهد شد.
تهیه قیرهای رنگی:
با استفاده از موادی به نام پیگمنت می توان قیرهای رنگی تولید کرد و اکثر قیرهای رنگی به وسیله اضافه کردن پیگمنت اکسید آهن تهیه می شود. برای به دست آورند قیر رنگی نیاز به یک تا دو درصد پیگمنت است و معمولاً تنها رنگ قابل قبولی که می توان بدست آورد رنگ قرمز است. برای قیرهای جاده ای باید از 5 درصد و یا بیشتر اکسید آهن استفاده کرد تا رنگ قرمز قابل قبول حاصل بشود که این مقدار بالا بوده و باعث افزایش هزینه می شود.
