راهنمای جامع قیر، بخش سی و چهارم-انسجام
انسجام
قدرت انسجام یک قیر توسط نیروی انعطاف‌پذیر در دمای پایین (BSI, 2008) و یا با استفاده از آزمون کشش (BSI, 2010b) تعیین می‌شود. در آزمون شکل‌پذیری (شکل شماره 5-3)، نمونه‌های دمبل شکل قیر در حمام آب غوطه‌ور شده و با سرعت مناسب 50 میلی‌متر در دقیقه تا زمان وقوع گسستگی کشیده می‌شوند. فاصله‌ای که نمونه قبل از شکست کشیده می‌شود را به‌عنوان مقدار شکل‌پذیری گزارش می‌کنند. دمای آزمون بر اساس نفوذپذیری قیر تحت آزمایش تنظیم می‌شود (به‌طور مثال مقدار 10 درجه سانتی‌گراد برای قیر 80/100، 13 درجه سانتی‌گراد برای قیر 60/70 و 17 درجه سانتی‌گراد برای قیر 40/50).
با ثبت مقادیر فشار در شکستگی و انرژی لازم برای کشش نمونه در طول کل آزمون، تمایز بسیار بهتری از کشش و به‌تبع آن رفتار انسجامی انواع قیر را می‌توان به دست آورد.
شکل 5-3 (a) آزمون شکل‌پذیری (b) بازیابی کشسان قیر 50/70 (بالایی) و Sell carphalte 45/80-50 (پایینی)
برای مثال، انرژی ثبت‌شده برای قیر اصلاح‌شده به‌طورکلی فقط یک فشار حداکثری را در تنش پایین نشان داده که مشخصه سفتی قیر است. بعدازآن، نیروی لازم برای کشش نمونه بیشتر به سمت مقادیر نزدیک به صفر افت می‌کند. به‌عبارتی‌دیگر، قیر اصلاح‌شده پلیمری در این آزمون توسط دو بیشینه که اولی مقدار سختی ترکیب قیر و دومی که در تنش‌های بالا رخ‌داده (معمولاً 400-200 میلی‌متر) و به تأثیر شبکه پلیمر در ترکیب اشاره می‌کند، مشخص می‌شود. شکل شماره 5-4 مثال‌هایی از منحنی‌های به‌دست‌آمده در این آزمون را نشان می‌دهد.
شکل 5-4 (a) منحنی مشخصه انرژی به‌دست‌آمده برای قیر اصلاح‌نشده 30/45 (اندازه‌گیری شده در 25 درجه سانتی‌گراد)، (b) منحنی مشخصه انرژی به‌دست‌آمده برای قیر اصلاح‌شده پلیمری 65-25/55 (اندازه‌گیری شده در 10 درجه سانتی‌گراد)
