بیتومن

اثرات افزایش دما بر قیر

اگر قیر/ بیتومن در شرایط مناسب نگهداری و ذخیره سازی بشود قابلیت این را خواهد داشت که بدون از دست دادن خواص در دمای بالا نگهداری شود و حرارت نمی تواند اثر منفی در خواص آن داشته باشد؛ اما اگر بیتومن بیش از حد حرارت داده شود و یا اینکه وقتی دمای آن بالا است در مجاورت اکسیژن قرار بگیرد این امر می تواند اثر منفی بر خواص این ماده داشته باشد. یکی از خواص قیر که می تواند در شرایط بد نگهداری تغییر کند درجه سختی یا قوام قیر است.

اثرات افزایش بیش از حد دمای نگهداری و حمل قیر

یکی از مهم ترین خطراتی که در رابطه با تولید، حمل و نگه داری بیتومن ممکن است ایجاد شود افزایش بیش از حد دما است. به همین دلیل است که برای کاهش خطر فوق گرم شدن قیر تانک های ذخیره سازی را به سنسورهای دقیق مجهز می کنند تا بتوان به این وسیله دمای قیر را کنترل نمود.

گاهی ممکن است در تانک های حمل و یا ذخیره سازی بیتومن به دلیل افزایش بیش از حد دما انفجار رخ دهد. این امر می تواند دو دلیل داشته باشد. اول اینکه گاز H2S داخل بیتومن در قسمت کف و یا دیواره تانک با اکسید آهن وارد واکنش می شود. تولید پیروفوریک اکسید آهن (pyrophoric iron oxide) می کند که می تواند به آسانی با اکسیژن واکنش داده و آتش بگیرد. دوم اینکه اگر میزان اکسیژن داخل تانک ناگهان افزایش یابد کک موجود در دیواره ها و کف تانک که با گذشت زمان رسوب کرده آتش می گیرد.

یکی دیگر از اثرات افزایش دما انتشار گازهای سمی است. همان طور که می دانید بیتومن مخلوطی از هیدروکربن های مختلف با نقاط جوش متفاوت است. معمولاً در دمای 150 درجه سانتی گراد اولین بخارات از قیر خارج می شود و به ازای هر 10 تا 12 درجه سانتی گراد افزایش دما مقدار این بخارات 2 برابر می شود. بخارات حاصل از افزایش حرارت قیر شامل هیدروکربنهای سبک و مقادیر کمی از H2S است. از آنجایی که بخارات H2S حتی در مقادیر کم کشنده است باید مراقب بود که در اثر افزایش دما این بخارات در تانک ذخیره سازی بیتومن انباشته نگردد.

ایزوگام

عایق های پایه قیری (ایزوگام)

دلایل استفاده از عایق های رطوبتی، ضد آب کردن تأسیسات و تجهیزات موردنظر به ویژه آنهایی است که در معرض رطوبت قرار دارند. در میان این عایق ها، عایق های پایه قیری (ایزوگام) به دلیل سهولت تهیه و خواص چسبندگی خوب کاربرد وسیع تری از سایرین دارند. عایق های پایه قیری و ایزوگام بسته به کاربرد و شرایط محیطی به کاربرده شده از قیرهایی با نقطه نرمی و درجه نفوذ متفاوت ساخته می شوند. عایق رطوبتی ایزوگام شامل رزین قیر- پلیمر و الیاف است. لایه الیاف آب گریز ابتدا در حمام قیر- پلیمر از رزین آغشته می شود و پس از خروج از حمام، الیاف در بین دولایه رزین قرار می گیرد و برای حفظ شرایط ایجادشده به سرعت بوسیله آب سرد می شود. قیرهای به کار برده شده اثر بسیار زیادی بر کیفیت این نوع عایق ها و ایزوگام دارند. برای اصلاح انعطاف پذیری عایق ها و ایزوگام در برابر سرما، قیر را با اصلاح کننده هایی چون پلیمرهای SBS و PP در دمای 180 تا 200 درجه سانتی گراد مخلوط می کنند. هر یک از این اصلاح کننده ها با نفوذ در بین ترکیبات آسفالتی و بر هم کنش با آنها معایب قیر را برطرف می کنند. همچنین می توان از چند پلیمر مختلف در راستای بهره گیری از مشخصات هر یک از پلیمرها استفاده کرد. به علاوه به وسیله پلیمرها می توان مقاومت عایق ها و ایزوگام را در برابر گرما و نفوذ اجسام به داخل آن ها بهبود بخشید؛ اما ویژگی های یک عایق ایزوگام مناسب فقط به خواص فیزیکی آن مرتبط نیست، بلکه عایق ها و ایزوگام بسته به کاربرد هنگامی که روی سطح یا سامانه های مختلف اعمال می شوند، مورد تنش و کشش های مختلفی قرار می گیرند؛ که می تواند موجب تضعیف و حتی پارگی آن ها شود.

شرکت تولیدی و صنعتی فیدار اصفهان

تولید بشکه های فلزی صادراتی (بشکه قیر)، بسته بندی انواع قیر، صادرات قیر

ایمیل: info@feedar.co

خواص فیزیکی و شیمیایی عایق های امولسیونی پایه قیر

عایق های امولسیونی پایه قیر ازجمله قیرهای امولسیونی اند که در آنها قیرهایی با درجه نفوذ و دمای نرمی مختلف به واسطه امولسیون کننده ای همچون بنتونیت در دمای حداکثر 80 تا 90 درجه سانتی گراد در آب به امولسیون تبدیل می شوند. این عایق ها پس از خشک شدن در برابر نفوذ آب مقاوم شده و خواص فیزیکی و مکانیکی بهتری نسبت به قیر نشان  می دهند. تولید عایق امولسیونی که قابلیت مقاومت در برابر تنشهای سرمایی و گرمایی را داشته باشد از دیرباز موردتوجه پژوهشگران و تولیدکنندگان این صنعت بوده است. اولین قیر امولسیون در سال 1922 توسط هیوان مکی ثبت شد.

کاربری و نحوه استفاده آسان و هزینه کم تولید این عایق ها سبب می شود که بتوان از آنها در کلیه بام های با شیب های کم و زیاد استفاده کرد. این عایق در کلیه سامانه های ضد خوردگی، برای مثال در پوشش های لوله ها و صنایع عمرانی نیز قابل استفاده است. این عایق ها پس از خشک شدن در برابر نفوذ آب مقاوم شده و خواص فیزیکی و مکانیکی آن ها کاملاً تحت اثر خواص مکانیکی و فیزیکی قیر قرار دارند.

باوجود مزایای ذکرشده عایق امولسیونی ایجادشده دارای خواص فیزیکی و شیمیایی مناسب برای مقاومت در گستره دمایی بالا نیست. بنابراین می توان برای تقویت عایق امولسیونی و رفع این نقص از پلیمرها استفاده کرد. امروزه استفاده و به کارگیری پلیمرها تقریباً در تمام صنایع جایگاه بسیار ویژه ای یافته است. خواص منحصر به فرد پلیمرها موجب شده است تا برای افزایش کارایی و مقاومت محصولات در برابر تنش از آن ها در مقادیر گسترده ای استفاده شود. به عنوان مثال پلیمرهای انعطاف پذیری همچون SBS موجب افزایش درجه کارایی و خواص پویایی قیر می شود. عایق های امولسیونی پایه قیری نیز از این قاعده مستثنا نیستند به طوری که قیر به کار رفته در آنها می تواند به وسیله چنین پلیمرهایی اصلاح شده و قابلیت عایق را افزایش دهد.