راهنمای جامع قیر، بخش دوازدهم-انتقال و جابجایی ایمن

Share

راهنمای جامع قیر، بخش دوازدهم-انتقال و جابجایی ایمن

تجهیزات محافظت شخصی مربوط به‌مواجهه شغلی با قیر

خطر اصلی در انتقال و جابجایی قیر سوختگی حرارتی ناشی از تماس با این فرآورده است؛ بنابراین، ازلحاظ ایمنی پوشیدن لباس‌هایی که محافظت کافی را انجام می‌دهد الزامی است. PPE یا تجهیزات محافظت شخصی شامل موارد زیر است:

  • کلاه ایمنی و گردنبند برای محافظت از سر و گردن

  • Visor برای محافظت از صورت (عینک ایمنی فقط از چشم محافظت می‌کند)

  • دستکش مقاوم در برابر حرارت

  • چکمه‌های ایمنی

  • روپوش

جدول شماره 3-1 نمایی کلی از محدوده مجاز مواجهه شغلی با قیر (OELs) را برای کشورهای مختلف نشان می‌دهد. مباحث بیش‌تر درباره این موضوع توسط آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان (IARC) با موضوعاتی هم چون پژوهش در مورد قیر و برخی هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای هتروسیکلیک N و S و انتشار آن‌ها ارائه و بررسی‌شده است که در بخش 3-2-1 به آن می‌پردازیم.

قرار گرفتن در معرض بخار قیر می‌تواند باعث تحریک چشم‌ها، بینی و دستگاه تنفسی، سردرد و حالت تهوع می‌شود. به‌طورمعمول این‌گونه علائم خفیف و موقتی هستند. دور شدن پرسنل آسیب‌دیده از منشأ بخار می‌تواند منجر به بهبودی سریع آن شود. حتی اگر مقدار سوزش خفیف باشد، قرار گرفتن در معرض بخار قیر باید به حداقل ممکن برسد. هر زمان که مورد مشکوکی مشاهده شد می‌بایست آزمایش‌های مربوطه به‌منظور سنجش غلظت بخار قیر و یا هیدروژن سولفید در محیط کار گرفته شود.

افراد مبتلابه استنشاق بخار قیر باید هرچه سریع‌تر به مکانی با هوای تازه منتقل شوند. اگر علائم این افراد شدید و یا ادامه‌دار باشد، کمک پزشکی باید بدون وقفه انجام گیرد.

جدول 3-1    محدوده مجاز مواجهه شغلی با قیر (OELs)


برای مشاهده ادامه مطلب برروی لینک زیر کلیک کنید:

راهنمای جامع قیر، بخش سیزدهم-مراقبت شخصی


برای مشاهده اولین مطلب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:

راهنمای جامع قیر

راهنمای جامع قیر-بخش دهم-دمای پمپاژ و ذخیره‌سازی قیر

Share

راهنمای جامع قیر-بخش دهم-دمای پمپاژ و ذخیره‌سازی قیر

قیر باید همیشه در پایین‌ترین دمای ممکن پمپاژ و ذخیره‌سازی شود. دستورالعمل‌های دمای کار ایمن با قیر توسط انستیتو انرژی ارائه‌شده است (انستیتو انرژی، 2005). این درجه حرارت‌ها بر مبنای اندازه‌گیری ویسکوزیته محاسبه‌شده و بر اساس تجارب عملی ارائه‌شده‌اند. برای کاربری‌های متداول (به‌طور مثال اختلاط و انتقال قیر مایع)، دمای 50-10 درجه سانتی‌گراد بالاتر از حداقل دمای موردنیاز برای پمپاژ، توصیه می‌شود اما بیشینه دمای انتقال ایمن نباید از 230 درجه سانتی‌گراد فراتر رود.

به‌منظور جلوگیری از سخت شدن قیر، باید مدت‌زمانی که قیر در مخازن ذخیره‌سازی و همچنین در سیستم چرخشی با درجه حرارت بالا قرار می‌گیرد را تا حد ممکن کاهش داد. اگر مجبور به ذخیره‌سازی قیر برای یک دوره طولانی (مثلاً بیش از یک هفته) بدون افزودن قیر تازه باشیم، درجه حرارت مخزن باید به 20 تا 25 درجه بالاتر از نقطه نرمی قیر کاهش‌یافته و در صورت امکان سیستم چرخشی متوقف شود.

هنگام گرم کردن متناوب و طولانی‌مدت قیر در مخزن باید مراقب گرم شدن بیش‌ازحد قیر در محل لوله‌های گرمایشی و کویل ها بود. این موضوع معمولاً زمانی که از شعله مستقیم در لوله‌ها استفاده می‌کنیم اهمیت داشته زیرا ممکن است دمای سطحی آن‌ها به بیش از 300 درجه سانتی‌گراد برسد. در چنین تأسیساتی، می‌بایست مقدار حرارت بکار رفته شده محدودشده و درجه حرارت فقط به میزان لازم برای بالا بردن دمای قیر تا اندکی بیش از نقطه نرمی آن باشد.

این درجه حرارت باعث نرم‌تر شدن قیر شده و پس‌ازآن در مواقع لزوم برحسب کاربری قیر می‌توان از گرمایش بیش‌تر برای بالا بردن درجه حرارت آن استفاده کرد. این روش مفیدی است زیرا قیر یک سیال ویسکوز بوده و در آن جریان‌های همرفتی باعث از دست رفتن گرما در سرتاسر آن شده و گرم کردن بیش‌ازحد موضعی مشکل کم‌تری ایجاد می‌کند. گردش قیر درون مخزن باید هنگامی‌که قیر به سیالیت مناسب رسید آغاز شود و درنتیجه احتمال گرم شدن بیش‌ازحد موضعی کاهش می‌یابد. اگر سیستم‌های روغن داغ، بخار داغ و یا هیترهای برقی به روش اصولی طراحی‌شده باشند، گرمایش مجدد قیر با استفاده از آن‌ها مشکلات فوق را به وجود نخواهد آورد.


برای مشاهده ادامه مطلب برروی لینک زیر کلیک کنید:

راهنمای جامع قیر، بخش یازدهم- بررسی رویکرد ایمنی، بهداشتی و زیست‌محیطی


برای مشاهده اولین مطلب برروی لینک زیر کلیک کنید:

راهنمای جامع قیر