پلیمرها از اجتماع واحدهای کوچکتری به نام مونومر تشکیل شده اند. به عنوان مثال از پلیمریزاسیون مونومرهای اتیلن، پلی اتیلن ایجاد می شود که واحد تکرارشونده آن اتیلن است. پلیمرها به دودسته کلی پلیمرهای طبیعی و مصنوعی تقسیم بندی می شود. پلیمرهای طبیعی مانند صمغ ها، پروتئین ها، پلی ساکاریدها و پلیمرهای مصنوعی مانند پلاستیک ها (ترمو پلاست و ترموست)، لاستیک ها، الیاف، چسب ها و پوشش ها.
در میان انواع پلیمرها سازندگان عایق های رطوبتی ایزوگام از پلیمرهای ترموپلاست برای اصلاح خواص قیر استفاده می کنند؛ زیرا این پلیمرها این قابلیت را دارند تا به دفعات قالب گیری شوند. از مهم ترین ترموپلاستیک ها پلی اتیلن، پلی پروپیلن، پلی استایرن و پلی وینیل کلراید هستند. پلی اتیلن می تواند نقطه نرمی و نفوذپذیری قیرهای پالایش مستقیم و بعضی از قیرهای دمیده را در حدود موردنیاز برای عایق رطوبتی تصحیح نماید.
مخلوط قیر و اولفین ها مانند مخلوط قیر و اتاکتیک پلی پروپیلن رفتاری متفاوت نسبت به مخلوط قیرو رابر ترموپلاستیک از خود نشان می دهد. طبیعت آمورفی اتاکتیک پلی پروپیلن و خاصیت رابری ضعیف آن موجب ایجاد نقطه نرمی بالا و مقاومت عالی در برابر جاری شدن آمیزه می گردد. همچنین خاصیت انعطاف پذیری این مخلوط در دمای پایین خوب است. به طور کلی با افزایش ترکیب درصد اتاکتیک پلی پروپیلن خواص قیر بهبود می یابد. ولی انتخاب صحیح مقادیر مصرف مواد در ساخت آمیزه هم از دیدگاه اقتصادی مهم است و هم مشکلات بعدی عایق را می تواند کمینه نماید.
بیشتر پلیمرها را می توان به راحتی و به سرعت در قیر با دمای بالا به وسیله یک همزن معمولی وارد کرد. اگر پلیمر استفاده شده باعث افزایش ویسکوزیته قیر شود لازم است از ابزار پیچیده تری برای مخلوط کردن قیر و پلیمر استفاده شود. اگر از چند پلیمر مختلف استفاده می شود ابتدا باید پلیمرهای با نقطه ذوب پایین را به قیر افزود تا درمیکسر مذاب بیشتری برای موادی که نقطه ذوب بالاتر دارند داشته باشیم.
