راهنمای جامع قیر، بخش چهل و سوم- آزمون نفوذپذیری
درجه نفوذپذیری و یا مقدار اکسیداسیون قیر توسط تست نفوذپذیری (به‌طور مثال منطبق با استاندارد ASTM D5 و یا استاندارد EN 1426) اندازه‌گیری می‌شود. در این آزمون، سوزنی با ابعاد و استاندارد مشخص تحت یک مقدار بار و زمان معین و درجه حرارتی خاص به درون قیر نفوذ می‌کند. دستگاه آزمون نفوذپذیری در شکل شماره 6-1 نشان داده‌شده است.
شکل 6-1 دستگاه تست نفوذپذیری
مقدار نفوذپذیری به‌صورت میزان نفوذ عمقی سوزن استاندارد درون نمونه قیر تحت شرایط دمایی، مقدار بارگذاری و دوره زمانی استاندارد برحسب دسی میلی‌متر بیان می‌شود. معمولاً مقدار بار قرارگرفته بر روی سوزن 100 گرم، دوره نفوذ 5 ثانیه و دمای آزمون 25 درجه سانتی‌گراد است. برای هر نمونه، پس از اطمینان از ثابت بودن درجه حرارت، تعداد سه مرتبه آزمون را انجام می‌دهیم. میانگین به‌دست‌آمده از نتایج این سه آزمون به‌صورت نزدیک‌ترین عدد صحیح ثبت و به‌عنوان مقدار نفوذپذیری نمونه اعلام می‌شود. این مقدار نفوذپذیری در صورتی تائید می‌شود که اختلاف بین این سه اندازه‌گیری از حد مشخصی فراتر نرود.
مقدار کم‌تر نفوذپذیری بیانگر سخت‌تر بودن قیر است. متقابلاً مقدار بالای نفوذپذیری نشان‌دهنده نرم‌تر بودن نمونه قیر است. این تست مبنایی برای طبقه‌بندی قیرها بر اساس مقدار نفوذپذیری استاندار می‌باشد.
ضروری است که روش انجام آزمون به‌دقت تحت نظر داشته باشیم؛ زیرا حتی یک خطای جزئی می‌تواند منجر به تفاوت‌های چشمگیر در نتایج آزمون شود. خطاهای معمول شامل:
- نمونه‌برداری اشتباه و یا ضعیف
- نگهداری نامناسب دستگاه و سوزن مربوطه
- دمای نامناسب و عدم رعایت زمان استاندارد
