بشکه سازی صادراتی، بسته بندی و صادرات انواع قیر info@feedar.co

تست های سخت شدگی تبخیری و اکسیدی قیر در مخلوط

سخت شدگی اکسیدی و تبخیری یک فیلم نازک قیر در ارتباط با دانه ها به وسیله دو تست مخلوط انجام می شود: تست ذخیره سازی مخلوط داغ و تغییرات نقطه نرمی قیر در حین تولید آسفالت صنعتی. تست ذخیره سازی مخلوط داغ شرایط پیرشدگی در حین اختلاط و ذخیره سازی را بررسی می کند. یک مخلوط تعیین شده در آزمایشگاه ساخته می شود و یک مقدار مشخص از این مخلوط در یک قوطی بسته با دمای 160 درجه سانتی گراد به مدت 6 ساعت نگهداری می شود؛ بنابراین مقدار حجم هوای واردشده به نمونه مشخص است و در همه تست ها ثابت است. قیر موجود در هر دو نمونه مخلوط و ذخیره شده بازیافت می شود و درجه نفوذ و نقطه نرمی برای هر دو قیر بازیابی شده اندازه گیری می شود. پیرشدگی قیر در حین اختلاط و ذخیره سازی بوسیله اختلاف بین نقطه نرمی قیر ذخیره شده و قیر اصلی بیان می شود.

این آزمایش در مقیاس آزمایشگاهی بسیار سخت است و تغییر در نقطه نرمی خیلی بیشتر از آن چیزی است که در ذخیره سازی های واقعی اتفاق می افتد. با این اوصاف این آزمایش با تمایل به سختی مخلوط در دمای زیاد در ارتباط است وقتی مدت زمان زیادی در ارتباط با هوا باشد.

سخت شدن قیر در اثر تراوش (Exudative Hardening)

هنگامی که قیر با سنگدانه های معدنی متخلخل در تماس باشد ماهیت قیر متوازن نیست و یک ماده روغنی به سطح منافذ سنگدانه ها تراوش می کند. این امر می تواند باعث سخت شدن قیر باقی مانده در سطح سنگ دانه ها بشود. در درجه اول تراوش تابع مقدار ترکیبات پارافینی با وزن مولکولی کم موجود در قیر نسبت به مقدار و نوع آستفالتن ها است.

دانشمندان آزمون تراوش قطره را برای اندازه گیری کمی تمایل قیر به تراوش طراحی کرده اند. در این تست، قطرات قیر بر روی فرورفتگی های صفحات مرمر استفاده می شود. صفحات به مدت 4 روز در دمای 60 درجه سانتی گراد در حضور نیتروژن نگه داری می شوند. در طی این مدت، حلقه های روغنی در اطراف قطرات قیر گسترش می یابند، این حلقه ها در حضور نور ماوراء بنفش و با استفاده از میکروسکوپ قابل مشاهده هستند. پهنای این حلقه ها از چند دهم میلی متر برای قیر متعادل تا چندین میلی متر برای قیر غیرمتعادل است.

سخت شدن در هنگام سرویس در اثر تراوش می تواند قابل توجه باشد و نه تنها به تمایل قیر برای تراوش بلکه به منافذ سنگدانه ها هم مرتبط باشد. اگر منافذ سنگدانه های معدنی کم باشد، مقدار تراوش جذب شده بدون در نظر گرفتن تمایل به تراوش قابل چشم پوشی است و به طور مشابه اگر تمایل به تراوش کم باشد بدون در نظر گرفتن منافذ مقدار تراوش جذب شده قابل چشم پوشی خواهد بود.