گواهی CE
در سال‌های گذشته اتحادیه اروپا تدوین یک استاندارد هماهنگ در محصولات مورداستفاده در ساخت‌وساز را بررسی و اجرا کرد. بر این اساس، استانداردسازی بایندر آسفالت مدنظر قرار گرفت. این فرآیند با دستورالعمل ابداعی اتحادیه (CEE/89/106) شروع و پس‌ازآن تبدیل به استاندارد 305/211 شد. تأثیر این یکپارچه‌سازی تعیین استانداردهای حداقلی قابل‌اجرا در سراسر اتحادیه اروپا است. بر این اساس تمامی تولیدکنندگان بایندر در اتحادیه اروپا ملزم به دریافت گواهی CE می‌باشند.
گواهی CE در صنعت قیر در موارد زیر اجباری است:
- قیر گرید روسازی منطبق بر استاندارد EN 12591: 2009 (BSI, 2009a)
- قیر سخت گرید روسازی منطبق با استاندارد EN 13924: 2006 (BSI, 2006)
- قیر اصلاح‌شده پلیمری PMB منطبق با استاندارد EN 14023: 2010 (BSI, 2010a)
اطلاعات بیش‌تر در مورد گواهی CE را در فصول بعدی کتاب ارائه خواهیم کرد.
مشخصات قیرهای SHRP/Superpave
برنامه تحقیقاتی بزرگراه‌های استراتژیک (SHRP)، از سال 1987 میلادی در ایالات‌متحده آمریکا آغاز شد. این برنامه یک تلاش هماهنگ برای ارائه مشخصات معقول برای قیر و آسفالت بر مینای پارامترهای عملکردی بود. هدف از این برنامه تولید فرآورده‌های روسازی بزرگراه‌ها با بهترین عملکرد در زمان سرویس بود. این نوع از روسازی‌ها را اصطلاحاً Superpave (روسازی‌های برتر) می‌نامند.
یکی از نتایج این کار این بود که مشخصات بایندر آسفالت Superpave را بر اساس ویژگی‌های عملکردی‌شان در شرایط آب و هوایی مختلف تقسیم‌بندی می‌کنند.
جدول شماره 5-4 نشان‌دهنده مشخصات کامل بایندرهای Superpave است. از این مشخصات برای کنترل تغییر شکل، شکستگی در دمای پایین و خستگی روسازی آسفالت استفاده می‌شود. این کار با کنترل خصوصیات مختلف فیزیکی اندازه‌گیری شده توسط تجهیزاتی که در این فصل معرفی شد به دست می‌آید. در این نوع طبقه‌بندی خصوصیات فیزیکی برای تمام گریدها ثابت بوده اما دمایی که باید در آن این خصوصیات ظهور پیدا کنند بر اساس شرایط آب و هوایی که بایندر در آن قرار می‌گیرد، متفاوت است. به‌طور مثال قیر PG 52-40 برای استفاده در شرایط آب و هوایی که میانگین دمای هفت روز آن به‌طور بیشینه 52 درجه سانتی‌گراد و به‌طور کمینه 40 درجه سانتی‌گراد باشد مناسب است.
