بررسی عملکرد شیارشدگی مخلوط آسفالت گرم حاوی سرباره مس-بخش اول
مقدمه
در چند دهه گذشته، مسائل و معضلات زیست‌محیطی زیادی ناشی از مقدار زیاد مواد ضایعاتی تولیدشده توسط بخش‌های صنعتی به وجود آمده است. بسیاری از کمپانی‌ها مواد ضایعاتی را تولید کرده و علاوه بر تولید محصولات اصلی خود، محصولات جانبی مانند اسیدها، قلیایی ها، روغن‌ها، ضایعات فلزی، سرباره، خاکستر بادی، لاستیک ضایعاتی، خرده‌سنگ، پودرها و غیره را تولید می‌کنند (Fadhil و همکاران 2013). بنابراین هدف اصلی سازمان‌های حفاظت از محیط‌زیست و دولت‌ها یافتن راهی ایمن برای دفع این محصولات جانبی است (Al-Jabri و همکاران 2006).
به‌عبارتی‌دیگر، مقدار موادی که برای ساخت جاده‌ها و ساختمان‌ها در دسترس است، محدود بوده و پیمانکاران باید هزینه‌های حمل‌ونقل را برای مواد موردنیاز از معادن تا محل پروژه را پرداخت کنند. ازاین‌رو، مواد ضایعاتی صنعتی می‌توانند به‌عنوان یک منبع ثانویه برای تأمین نیازهای ساخت‌وساز، بازسازی و تعمیر آسفالت جاده‌ها مورداستفاده قرار گیرند (عامری، حسامی و گلی 2013).
استفاده مجدد از مواد ضایعاتی در ساخت جاده نه‌فقط باعث ذخیره انرژی و منابع طبیعی شده، بلکه باعث کاهش مخاطرات زیست‌محیطی و درنتیجه حفظ محیط‌زیست می‌شود (Chandra و همکاران 2002، Pasetto و Baldo 2012). بخش بزرگی از مواد ضایعاتی مانند ضایعات شیشه، سرباره فولاد، تایرها و پلاستیک‌ها قابلیت استفاده شدن در پروژه‌های ساخت‌وساز جاده و ساختمان را دارند (Huang، Bird و Heidrich 2007).
علاوه بر مواد تشکیل‌دهنده (قیر و سنگدانه)، منابع گرما برای فرآوری آسفالت موردنیاز بوده که هزینه‌های اقتصادی و اثرات نامطلوب محیطی را در بردارد (Chiu و همکاران 2008). خشک‌کردن و گرم کردن ذرات منجر به هدر رفتن مقدار زیادی انرژی و انتشار آلاینده‌های گازی می شود. بنابراین دانشمندان تعدادی فناوری جدید ساخت مواد آسفالت را برای کاهش درجه حرارت اختلاط و فشرده‌سازی (مانند مخلوط آسفالت سرد و مخلوط آسفالت گرم) را ابداع کرده و توسعه دادند. این فناوری‌ها به مقدار کم‌تری انرژی و گرمایش برای تولید مخلوط آسفالت نیاز داشته و اثرات نامطلوبی بر خصوصیات آسفالت ندارند (عامری و همکاران 2013).
علاوه بر مواد ذکرشده در بالا، مخلوط آسفالت گرم فواید دیگری مانند بهبود کارایی، ارائه فواصل طولانی‌تر، افزایش حجم آسفالت بازیافت شده در مناطق شهری را دارد. در حالت ایدئال، عملکرد مخلوط آسفالت گرم (WMA) ازلحاظ ساختاری و عملکردی حداقل باید همانند مخلوط آسفالت داغ (HMA) باشد. به‌عبارتی‌دیگر، به‌منظور تأمین پوشش و کارایی مورد انتظار، فناوری مخلوط آسفالت گرم (WMA) نیاز به کاهش ویسکوزیته بایندر آسفالت از طریق اضافه کردن افزودنی‌های آلی و یا معدنی، امولسیون شیمیایی و یا فوم سازی با استفاده از آب را دارد.
این فرآیندها اجازه تولید مخلوط سنگدانه-قیر را در درجه حرارتی مابین 17 الی 55 درجه سانتی گراد کم‌تر از درجه حرارت تولید مخلوط آسفالت داغ سنتی (HMA) را می‌دهد (حسامی و همکاران 2013). بدین منظور، تعداد زیادی افزودنی‌های بایندر مانند ساسوبیت و زئولیت مصنوعی به‌منظور جبران گرمایش کم‌تر به مخلوط آسفالت اضافه‌شده است. ساسوبیت یکی از بهترین افزودنی‌ها برای تولید مخلوط آسفالت گرم (WMA) بوده که نه‌تنها ویسکوزیته قیر را کاهش می‌دهد، بلکه مقدار نقطه نرمی، مدول ترکیب و عامل ضد شیار شدگی را افزایش و مقدار نفوذپذیری و زاویه فازی را هنگامی‌که دما بالاتر از 110 درجه سانتی‌گراد است، کاهش می‌دهد (Yi-qiu و همکاران 2012).
برای مشاهده ادامه مطالب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:
بررسی عملکرد شیارشدگی مخلوط آسفالت گرم حاوی سرباره مس-بخش دوم
