راهنمای جامع قیر-بخش دهم-دمای پمپاژ و ذخیرهسازی قیر
قیر باید همیشه در پایینترین دمای ممکن پمپاژ و ذخیرهسازی شود. دستورالعملهای دمای کار ایمن با قیر توسط انستیتو انرژی ارائهشده است (انستیتو انرژی، 2005). این درجه حرارتها بر مبنای اندازهگیری ویسکوزیته محاسبهشده و بر اساس تجارب عملی ارائهشدهاند. برای کاربریهای متداول (بهطور مثال اختلاط و انتقال قیر مایع)، دمای 50-10 درجه سانتیگراد بالاتر از حداقل دمای موردنیاز برای پمپاژ، توصیه میشود اما بیشینه دمای انتقال ایمن نباید از 230 درجه سانتیگراد فراتر رود.
بهمنظور جلوگیری از سخت شدن قیر، باید مدتزمانی که قیر در مخازن ذخیرهسازی و همچنین در سیستم چرخشی با درجه حرارت بالا قرار میگیرد را تا حد ممکن کاهش داد. اگر مجبور به ذخیرهسازی قیر برای یک دوره طولانی (مثلاً بیش از یک هفته) بدون افزودن قیر تازه باشیم، درجه حرارت مخزن باید به 20 تا 25 درجه بالاتر از نقطه نرمی قیر کاهشیافته و در صورت امکان سیستم چرخشی متوقف شود.
هنگام گرم کردن متناوب و طولانیمدت قیر در مخزن باید مراقب گرم شدن بیشازحد قیر در محل لولههای گرمایشی و کویل ها بود. این موضوع معمولاً زمانی که از شعله مستقیم در لولهها استفاده میکنیم اهمیت داشته زیرا ممکن است دمای سطحی آنها به بیش از 300 درجه سانتیگراد برسد. در چنین تأسیساتی، میبایست مقدار حرارت بکار رفته شده محدودشده و درجه حرارت فقط به میزان لازم برای بالا بردن دمای قیر تا اندکی بیش از نقطه نرمی آن باشد.
این درجه حرارت باعث نرمتر شدن قیر شده و پسازآن در مواقع لزوم برحسب کاربری قیر میتوان از گرمایش بیشتر برای بالا بردن درجه حرارت آن استفاده کرد. این روش مفیدی است زیرا قیر یک سیال ویسکوز بوده و در آن جریانهای همرفتی باعث از دست رفتن گرما در سرتاسر آن شده و گرم کردن بیشازحد موضعی مشکل کمتری ایجاد میکند. گردش قیر درون مخزن باید هنگامیکه قیر به سیالیت مناسب رسید آغاز شود و درنتیجه احتمال گرم شدن بیشازحد موضعی کاهش مییابد. اگر سیستمهای روغن داغ، بخار داغ و یا هیترهای برقی به روش اصولی طراحیشده باشند، گرمایش مجدد قیر با استفاده از آنها مشکلات فوق را به وجود نخواهد آورد.
برای مشاهده ادامه مطلب برروی لینک زیر کلیک کنید: