تأثیر PH و چگالی قیر بر پایداری امولسیون قیری- بخش اول

Share

روش آزمایش

قیر مورداستفاده در این پژوهش در شرکت نفت پاسارگاد تولیدشده بود (جدول شماره 1). امولسیفایرهای کاتیـونی از لیگـنین آمین و آلکیـل آمـین ساخته‌شده که از شـرکت Inter Chemical Srl ایتالیا تهیه‌شده است.

تأثیر PH و چگالی قیر بر پایداری امولسیون قیری
جدول 1  خصوصیات قیر

آماده‌سازی امولسیون

قیر امولسیونی با استفاده از یک واحد آزمایشگاهی آماده‌سازی امولسیون با مقادیر متفاوت امولسیفایر در PH مختلف (1، 1/3، 1/7، 2) و حلال به مقدار مختلف (0، 0/5، 1، 1/5 و 2 درصد) تهیه شد. در یک فرایند معمول مقدار مشخصی از امولسیفایر به یک پیمانه آزمایشگاهی حاوی 2 لیتر آب‌معدنی 45 درجه سانتی‌گراد قرارگرفته بر روی یک صفحه حرارتی و دارای همزن برقی اضافه می‌شود. PH موردنظر با افزودن 37 درصد محلول هیدروکلریک اسید تنظیم می‌شود. از سوی دیگر، قیر در یک ظرف جداگانه تا دمای 140 درجه سانتی‌گراد حرارت داده‌شده و مقدار موردنظر از حلال بااحتیاط به آن اضافه می‌شود. این دو فاز تحت همزن برشی بالا به‌منظور تولید امولسیون با یکدیگر مخلوط می‌شوند.

مشخصات امولسیون

1   ته‌نشینی

500 میلی‌لیتر قیر امولسیونی در یک استوانه شیشه‌ای در دمای اتاق به مدت 5 روز قرار داده شد. سپس با استفاده از پیپت تقریباً 55 میلی‌لیتر نمونه از قسمت بالا و پایین امولسیون برداشته‌شده و 50 گرم از امولسیون‌ها در دو پیمانه ریخته شد. این پیمانه‌ها به مدت 3 ساعت درون گرم‌کن در دمای 163 درجه سانتی‌گراد قرار داده شد. سپس آن‌ها را از گرم‌کن خارج کرده و اجازه دادیم تا در دمای اتاق خنک شوند. پس‌ازآن پیمانه‌های هم‌دما شده با دمای اتاق را توزین کرده و درصد باقیمانده آن را به دست آوردیم. ثبات ذخیره‌سازی امولسیون به‌صورت تفاوت بین درصد باقیمانده از بالا و پایین آن تعریف می‌شود.

2 ویسکوزیته انگلر

این روش آزمایشگاهی، ویسکوزیته مخصوص امولسیون را مطابق با استاندارد ASTM D1665 تعیین می‌کند. ویسکوزیته انگلر به‌وسیله اندازه‌گیری زمان موردنیاز برای جاری شدن حجم مشخصی از یک مایع (قیر امولسیونی) برای جاری شدن از یک لوله در دمای ثابت محاسبه می‌شود.

3  آزمون غربال

در این روش آزمایشگاهی به‌طورمعمول مقدار 1 کیلوگرم از قیر امولسیونی را بر روی غربال 850 میکرومتر ریخته و به‌آرامی با آب شستشو داده و پس‌ازآن وزن مواد جامد باقیمانده بر روی الک محاسبه و درجه آن طبق استاندارد ASTM D244 تعیین می‌شود.

4  اختلاط سیمانی

این روش آزمایشگاهی برای تبیین قابلیت یک امولسیون قیر کند تنظیم برای اختلاط با مواد بسیار ریز با سطح بالا بدون شکست امولسیون طبق استاندارد ASTM D244 استفاده می‌شود.

————————————————————————————————————

برای مشاهده اولین مطلب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:

برای مشاهده ادامه مطالب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:

مشخصات HAUC The Highway Authorities and Utilities Committee چیست؟

Share

123

مشخصات HAUC The Highway Authorities and Utilities Committee چیست؟

از اوایل قرن بیستم از یک نوع آسفالت آماده سرد به نام Cold Lay Macadam در انگلستان برای پوشش و تعمیر جاده ها استفاده می شود. چنین موادی بوسیله روان کردن (fluxing) قیر با روغن های سبک تولید می شود که باعث کاهش ویسکوزیته بایندر می گردد. این امر باعث می شود مواد برای مدت نامحدودی قابل استفاده باشند که بستگی به مقدار Flux oil اضافه شده به مخلوط دارد. ضعف های کارایی این نوع مواد کات بک استفاده اولیه آن‌ها برای تعمیر ترانشه ها را محدود می کند؛ که در آن‌ها Fluxed macadam به عنوان مواد موقت اولیه برای جایگزین شدن با آسفالت داغ معمولی وقتی لایه های پایینی ترانشه به طور کامل تثبیت شده، پخش می شوند.

در سال 1992 HAUC خصوصیتی را معرفی کرد که این خصوصیت به بازسازی فوری حفاری جاده نیاز دارد. به دلیل مقدار کم مواد موردنیاز و دوری برخی سایت ها، معمولاً استفاده از آسفالت داغ غیرممکن است؛ بنابراین HAUC تقاضایی برای استفاده از مواد سرد جهت پوشش دائمی (PCSMs: Permanent Cold lay Surfacing Materials) ایجاد کرد و استفاده آن ها را به لحاظ شاخص کارایی بر اساس مشخصات آسفالت های داغ بررسی کرد.

آسفالت داغ معادل بوسیله اندازه گیری سختی و مقاومت به تغییر شکل دائمی هسته ای به قطر 150 میلی متر استخراج شده از آزمایش‌ مخلوط های موردنظر مشخص می شود. همانطور که PCSM ها در طول زمان کامل می شوند (cure)، انتظار نمی‌رود آسفالت داغ معادل را تا دو سال بتوان به دست آورد. معیارهایی که باید بعد از دو سال برای PCSM ها به دست آورد در جدول 6.1 و 6.2 آمده است.

یک شناساگر وضعیت کلی مواد، اندازه‌گیری مقدار باطله (void content) هسته ها است. مواد پایدار برای استفاده در جاده باید دارای مقدار باطله بین 2 تا 10 درصد در پایان یک دوره ارزیابی دوساله باشد.

معرفی مشخصات HAUC انگیزه ای برای توسعه مخلوط های سرد در انگلستان بوجود آورد که تا قبل از آن وجود نداشت. یک نتیجه کارهای توسعه انجام شده، توسعه فنّاوری خواهد بود که اجازه خواهد داد اطلاعات و تجربیات به دیگر بخش ها نظیر پایه، بایندر و سطح انتقال یابد و درنهایت امکان ساخت جاده فقط با آسفالت سرد به تنهایی ممکن خواهد بود.

HAUC-PCSM-requirements-for-stiffness

بررسی تأثیرات خواص قیر استفاده شده بر امولسیون قیر

Share

امولسیون قیر چیست؟ امولسیفایر چیست؟ روش تهیه قیر امولسیونی، تولید قیر امولسیونی، کاربرد قیر امولسیونی

بررسی تأثیرات خواص قیر استفاده شده بر امولسیون قیر

مقدار الکترولیت قیر:

معمولاً قیر حاوی مقدار کمی الکترولیت (سدیم کلرید) است. مقدار الکترولیت از مقادیر خیلی کم تا چند صد قسمت بر میلیون است، به عنوان مثال 0.1 درصد که به صورت کریستال های بسیار ریز در سراسر قیر پخش شده است. این مقدار کم الکترولیت می تواند تأثیر قابل توجهی بر ویسکوزیته امولسیون تولید شده از قیر داشته باشد. اگر مقدار الکترولیت تا 20 پی پی ام باشد تأثیر کمی دارد و یا اصلاً تأثیری ندارد. با افزایش مقدار الکترولیت ویسکوزیته امولسیون ساخته شده از قیر (برای مقدار مشخصی از قیر) به یک مقدار ماکزیمم افزایش می یابد و هنگامی که غلظت الکترولیت به 300 پی پی ام برسد ناگهان ویسکوزیته کاهش می یابد. علت این اتفاق مربوط به خاصیت اسمز (osmosis) است. اگرچه قیر یک عامل ضد آب عالی است، لایه های نازک قیر وقتی ضخامتشان کمتر از یک میکرون است به طور کامل در برابر آب غیرقابل نفوذ نیستند. در چنین ضخامتی، لایه قیر مانند یک غشای نیمه نفوذپذیر (semi-permeable) عمل می کند. در امولسیون قیر، بعضی ذرات شامل کریستال های الکترولیت هستند که باعث کاهش در فشار اسمزی می شوند بنابراین آب به داخل ذرات نفوذ می کند تا فشار درونی و بیرونی را متعادل نماید. این پدیده باعث افزایش حجم ذرات و درنتیجه کاهش مقدار آب در فاز پیوسته می شود. اگر تعداد ذراتی که تحت تأثیر این پدیده قرار می گیرد زیاد باشد، ویسکوزیته امولسیون به مقدار قابل توجهی تغییر می کند.

در غلظت های بالای الکترولیت، نفوذ قیر تا جایی ادامه میابد که ذرات قیر پرشده با آب منفجر بشوند و همه آب به دام افتاده آزاد شود و این نقطه ای است که ویسکوزیته قیر به طور ناگهانی سقوط می کند، همچنین مقدار حجم فاز پیوسته واقعی به مقدار اسمی خودش باز می گردد. این مطلوب نیست که قیرهای حاصل از انفجار ذرات بتوانند لخته شدن ذرات دیگر را شروع کنند.

برای ساخت امولسیون قیر معمولاً مقادیر متوسط نمک سودمند است زیرا اجازه تولید امولسیون قیر با درصد قیر کمتر را می دهد. معمولاً به طور طبیعی مقدار الکترولیت قیر کم است و می توان با اضافه کردن الکترولیت آن را به طور مصنوعی افزایش داد. برای اینکه الکترولیت مؤثر باشد باید مقدار آن خیلی کم باشد و کریستال های آن به خوبی در قیر پخش شود. تأثیر مقادیر زیاد الکترولیت طبیعی را می توان بوسیله اضافه کردن الکترولیت (به عنوان مثال کلسیم کلرید) به فاز آبی امولسیون کاهش داد.

دانسیته قیر:

دانسیته بالای قیر می تواند باعث ته نشینی سریع امولسیون و درنتیجه لخته شدن آن در فرایند ذخیره سازی ایستا شود. این مشکل می تواند بوسیله اضافه کردن حلال با نقطه جوش بالا (مثل نفت سفید) به قیری که یک درجه سخت تر از قیرهای معمولی است کاهش یابد. روش دیگر برای حل این مشکل افزایش وزن مخصوص فاز آبی بوسیله اضافه کردن کلسیم کلرید یا استفاده از یک امولسیفایر است که این امولسیفایر یک مقدار عملکرد (yield value) را به فاز آبی اضافه می کند.

مقدار اسید:

وجود نفتنیک اسید طبیعی در قیر برای تولید بیشتر امولسیون های آنیونی یک مزیت است. در طول فرآیند امولسیون شدن، اسید با قلیای اضافی موجود در فاز آبی واکنش می دهد و به عنوان یک امولسیفایر طبیعی کارآمد عمل می کند. به‌هرحال بعضی از امولسیون های صنعتی را نمی توان بوسیله قیرهای اسیدی تهیه کرد، سطح ذرات نفتنیک اسید را به امولسیفایر موجود در فاز آبی ترجیح می دهد و درنتیجه امولسیون ناپایدار می گردد.

چسبندگی امولسیون های قیر

Share

چسبندگی امولسیون های قیر

در کاربردهایی که از قیر به عنوان عامل چسبنده بین دو جامد استفاده می شود بسیار مهم است که قیر بتواند سطح را آغشته کند تا سطح تماس حداکثر بشود. برای سطوح خشک کشش سطحی بحرانی آغشته شدن توده دانه ها باید به اندازه کافی بالا باشد تا بتوان مطمئن شد قیر به راحتی روی سطح پخش می شود. به طور کلی چسبندگی حاصل، انسجام قیر را افزایش می دهد. به هرحال، وقتی سطح یک دانه بوسیله آب پوشانده شود، آغشته شدن دانه یک پدیده سه فازی خواهد بود که فقط اگر تعادل انرژی سطحی به نفع آغشتگی بوسیله قیر باشد می تواند واقع شود. امولسیفایرهای کاتیونی به خصوص در کاهش انرژی سطحی دانه های قطبی کارآمد هستند و یک حالت پایداری ترمودینامیکی با کمترین انرژی سطحی را ایجاد می کنند که حاصل جذب شدن امولسیفایر به سطح دانه های معدنی است.

همچنین بیشتر امولسیفایرهای کاتیونی عوامل ضد سلب (anti-stripping agents) هستند، درنتیجه اتصال اولیه تضمین شده است. به هرحال کیفیت پیوند بین قیر و توده دانه های معدنی به چندین عامل به شرح زیر بستگی دارد:

  • نوع و مقدار امولسیفایر

  • درجه و ساختار قیر

  • مقدار PH محلول امولسیفایر

  • پخش اندازه ذرات در امولسیون

  • نوع دانه

مراحل تولید نفت، قیر شرکتی، نقطه اشتعال، تعریف امولسیون، کاربرد قیر، فروش قیر، راپچر دیسک، تعریف نفوذ، ایزوگام اصفهان، وزن مخصوص

پایداری امولسیون قیر

Share

پایداری امولسیون قیر

امولسیون ها، به‌ویژه آن هایی که دارای مقدار قیر کم و ویسکوزیته پایین هستند تمایل به ته نشینی دارند. در دمای محیط قیرهایی که معمولاً برای تولید امولسیون استفاده می شود دارای دانسیته کمی بیشتر از فاز آبی هستند. درنتیجه، ذرات قیر تمایل به سقوط در فاز مایع دارند و درنتیجه یک لایه غنی از قیر در ته و یک لایه کم قیر در قسمت بالای امولسیون ایجاد می شود. سرعت حرکت ذرات به سمت پایین را می توان بوسیله قانون استاک (Stokes law) تخمین زد؛

stokes law

که g نیروی گرانروی، r قطر ذره، p1 زون مخصوص (specific gravity) قیر و p2 وزن مخصوص فاز آبی و n ویسکوزیته فاز آبی است.

به هر حال قانون استوک برای ذراتی به کار می رود که دارای حرکت آزاد هستند و نیروی درونی خاصی ندارند و این شرایط معمولاً در امولسیون قیر دیده نمی شود.

ته نشینی را می توان بوسیله مساوی کردن دانسیته دو فاز کاهش داد. یک راه برای رسیدن به این هدف افزودن کلسیم کلراید به فاز آبی است. به هر حال از آنجایی که ضریب گسترش دمایی قیر و فاز آبی یکسان نیست، دانسیته آن ها فقط در دماهای مشخصی باهم برابر می شود. از آنجایی که ذرات بزرگتر با سرعت بیشتری از ذرات کوچکتر ته نشین می شود، می توان ته نشینی را با کاهش اندازه ذرات و یا کاهش رنج اندازه ذرات حاضر در امولسیون کاهش داد. به علاوه افزایش ویسکوزیته فاز آبی می تواند باعث کاهش ته نشینی گردد. درواقع اگر فاز آبی بتواند رفتار غیر نیوتونی داشته باشد، ته نشینی به طور کامل حذف می شود. علاوه بر گراویتی، نیروهای جاذبه و دافعه بین ذرات قیر وجود دارد که به دلیل وجود امولسی فایر است و می تواند باعث کاهش و یا افزایش ته نشینی بشود.

انعقاد بعد از ته نشینی در دو مرحله انجام می شود. اول، ذرات قیر تجمع کرده و یک توده را ایجاد می کنند، این پدیده برگشت پذیر است و لخته شدن نام دارد. دوم، لخته های ایجاد شده در یکدیگر نفوذ می کنند و ذرات بزرگتری را به وجود می آورند. این فرآیند برگشت ناپذیر انعقاد نام دارد. فرآیند انعقاد می توانند خود به خودی باشد و یا بوسیله حرکات مکانیکی ایجاد بشود.

پایداری در هنگام حرارت دادن، پمپ کردن و حمل:

دو ذره قیر در امولسیون اگر با یکدیگر تماس داشته باشند منعقد می شوند. از تماس دو ذره بوسیله دافعه بار الکتریکی و حفاظت مکانیکی حاصل از امولسی فایر جلوگیری می شود. هر نیرویی که بر این نیروهای محافظ غلبه کند می تواند لخته شدن و انعقاد را افزایش دهد. جریان (Flow) امولسیون در اثر پمپ شدن، حرارت یا حمل از این نوع نیروها است. به علاوه بعضی از امولسی فایر ها تمایل به ایجاد کف دارند که این امر به دلیل قرار گرفتن ذرات تحت تأثیر نیروی کشش سطحی حباب ها خود باعث انعقاد می شود.

 صادرات قیر،  انواع قیر، قیر پلیمری، قیر 60/70 چیست؟، وزن مخصوص قیر، آسفالت پلیمری چیست؟، چگالی قیر، قیمت قیر، درجه نفوذ قیر، قیر صادراتی، حلال قیر چیست؟، انواع قیر، قیر چیست؟، امولسیون قیر

 

تولید قیر امولسیونی

Share

تولید قیر امولسیونی

بیشتر قیرهای امولسیونی بوسیله آسیاب کلوئیدی پیوسته (colloid mill) تولید می شود. این دستگاه شامل یک روتور (چرخانه) سرعت بالا است که با سرعت 1000 تا 6000 دور بر دقیقه در یک سیم پیچ می چرخد. فضای بین روتور و سیم پیچ معمولاً 0.25 تا 0.50 میلی متر و قابل تنظیم است.

قیر داغ و محلول های امولسی فایر به طور جداگانه اما همزمان به داخل آسیاب کلوئیدی پیوسته وارد می شوند. دمای این دو ترکیب برای کنترل فرآیند مهم است. ویسکوزیته قیر ورودی به آسیاب کلوئیدی نباید بیشتر از 0.2 پاسکال یا 2 پواز باشد. معمولاً از قیر پن گرید برای ساخت امولسیون قیر استفاده می شود و برای رسیدن به ویسکوزیته ذکر شده دما را در رنج 100 تا 140 درجه سانتی گراد تنظیم می کنند. برای جلوگیری از جوشیدن آب، دمای آب را طوری انتخاب می کنند که دمای مخلوط نهایی کمتر از 90 درجه سانتی گراد بشود. وقتی قیر و محلول های امولسی فایر وارد آسیاب کلوئیدی می شوند تحت تأثیر نیروی برشی شدیدی قرار می گیرند که باعث می شود قیر به ذرات کوچکی تبدیل بشود. این ذرات بوسیله امولسی فایر پوشانده می شود و سطح قطرات را یک بار الکتریکی فرا می گیرد. نیروی الکترواستاتیک بوجود آمده مانع از تجمع دوباره ذرات می شود.

وقتی قیر استفاده شده از نوع پن گرید و نرم نباشد فرآیند بسیار سخت تر است. دمای بالاتری برای پمپ کردن و پخش شدن قیر در آسیاب لازم است و برای پخش شدن قیر آسیاب باید از نیروی بیشتری استفاده کند و درنتیجه باعث افزایش دمای محصول می شود. برای استفاده از قیرهای با ویسکوزیته بالا به همراه امولسی فایرهای معمولی از آسیاب های تحت فشار استفاده می شود و باعث افزایش خروجی با قیرهای معمولی می گردد. امولسیون های با دمای بیشتر از 130 درجه سانتی گراد تحت فشار تولید می شوند و امولسیون تولید شده باید قبل از ذخیره سازی در تانک های معمولی تا کمتر از 100 درجه سانتی گراد سرد شود.

بجای آسیاب کلوئیدی می توان از مخلوط کن استاتیک (static mixer) استفاده کرد. این مخلوط کن فاقد قطعات محرک است. تنش بالای موردنیاز برای تولید امولسیون بوسیله پمپ کردن مواد ورودی با سرعت بالا بر روی تیغه های طراحی شده برای ایجاد جریان بسیار ناآرام بوجود می آید. نداشتن قطعه متحرک و اورنگ های شافت (shaft seals) از مزایای بارز این نوع بلندر است و از مزایای دیگر این مخلوط کن استاتیک کنترل سایز ذرات قیر و درنتیجه کنترل خواص امولسیون است.

از یک فرآیند بچ می توان برای تولید حجم کم از امولسیون استفاده کرد. نوع مخلوط کن استفاده شده بر اساس خواص نهایی محصول انتخاب می شود. می توان از پروانه سرعت بالا برای امولسیون جاده ای با ویسکوزیته بالا و یا از یک میکسر آهسته با تیغه Z برای امولسیون های خمیر مانند صنعتی استفاده کرد.

شماتیک تجهیزات تولید امولسیون قیر به شکل پیوسته و بچ در شکل زیر نشان داده شده است.

emulsion-manufacrure1

 

امولسیون های قیر

Share

 

امولسیون های قیر

معمولاً برای اینکه بتوان از قیر استفاده کرد نیاز است که این ماده ویسکوز را به مایع روان تبدیل کرد. در اصل سه روش برای تبدیل قیر با ویسکوزیته بالا به یک مایع با ویسکوزیته پایین وجود دارد:

  • حرارت دادن

  • استفاده از یک حلال و حل کردن قیر در آن

  • امولسیون کردن قیر

امولسیون قیر یک سیستم دوفازی شامل قیر، آب و یک یا چند افزودنی برای کمک به تشکیل و پایداری و اصلاح خواص امولسیون است. قیر به صورت ذرات گسسته در سراسر فاز آب با قطر 0.1 تا 50 میکرومتر بوسیله بار الکترواستاتیک پخش و این بار بوسیله امولسی فایر پایدار شده است.

امولسیون های قیر به چهار کلاس تقسیم می شود؛ که دو کلاس اول تاکنون بیشترین استفاده را داشته اند:

  • امولسیون های کاتیونی

  • امولسیون های آنیونی

  • امولسیون های غیر یونی

  • امولسیون های تثبیت شده با رس (clay stabilized emulsions)

اصطلاحات کاتیونی و آنیونی از بار الکتریکی ذرات قیر گرفته شده است. این سیستم شناسایی از یک قانون اساسی الکتریسیته (دفع بارهای هم نام، جذب بارهای ناهمنام) مشتق شده است. اگر یک پتانسیل الکتریکی بین دو الکترود غوطه ور در یک امولسیون حاوی ذرات قیر با بار منفی به‌کاربرده بشود این ذرات به سمت آند مهاجرت می کنند. در چنین حالتی امولسیون را آنیونی می گویند. برعکس، در سیستم حاوی ذرات قیر با بار مثبت ذرات به سمت کاتد مهاجرت می کنند و سیستم را کاتیونی می گویند. ذرات قیر در امولسیون غیر یونی خنثی هستند و بنابراین به سمت هیچ یک از الکترود ها مهاجرت نمی کنند. این نوع امولسیون ها به ندرت در بزرگ را ه ها استفاده می شوند.

امولسیون های پایدار شده با رس، بجای استفاده در جاده سازی در صنعت استفاده می شوند. در این مواد امولسی فایرها پودرهای رس طبیعی یا فرآوری شده و یا بنتونیت با سایزهای خیلی کمتر از سایز ذرات قیر در امولسیون هستند. اگرچه ذرات قیر ممکن است حامل مقداری بار ضعیف باشند، مکانیسم اولیه که مانع تراکم می شود شامل حفاظت مکانیکی سطح ذرات قیر بوسیله پودرها است و ساختار تیکسوتروپ (thixotropic) امولسیون که مانع حرکت ذرات قیر می شود.

در سال 1906 اولین پتنت درزمینهٔ استفاده از قیرهای پخش شده در آب منتشر شد. در ابتدا تلاش هایی برای تولید امولسیون توسط وسایل مکانیکی ضعیف انجام شد. به هرحال بعد از مدتی مشخص شد عملیات مکانیکی به تنهایی کافی نیست و امروزه از امولسی فایرها استفاده می شود. ابتدا، اسیدهای آلی طبیعی در قیر بوسیله اضافه کردن سدیم یا پتاسیم هیدروکسید به فاز آبی استفاده می‌شد. واکنش های بعدی یک صابون آنیونی را ایجاد می کند که امولسیون را پایدار می کند. تعداد زیادی از اسیدهای شیمیایی برای افزایش پایداری قیرهای امولسیون آنیونی استفاده می شود. شامل باقی مانده تبخیر اسیدهای چرب، رزین اسیدها (rosin acids)، هیدروکسی استاریک اسید و لیگنین سولفونات ها (Lingnin Sulphonates) که همه می توانند قبل از تولید امولسیون با قیر مخلوط بشوند و یا در فاز آبی قلیایی حل بشوند.

از اوایل سال های 1950 استفاده از امولسی فایرهای کاتیونی به دلیل سازگاری آن ها با بسیاری از سطوح جامد به طور ویژه گسترش یافت و این یک خاصیت مهم در صنعت راه سازی است زیرا در این صنعت فاکتور چسبندگی بسیار ضروری است. امولسی فایرهای کاتیونی که بیشتر استفاده می شوند شامل آمین ها (amines)، امیدآمین ها (amidoanimes) و امیدازولیوم ها (imidazolines) هستند.

خواص فیزیکی و شیمیایی عایق های امولسیونی پایه قیر

Share

فروش قیر

خواص فیزیکی و شیمیایی عایق های امولسیونی پایه قیر

عایق های امولسیونی پایه قیر ازجمله قیرهای امولسیونی اند که در آنها قیرهایی با درجه نفوذ و دمای نرمی مختلف به واسطه امولسیون کننده ای همچون بنتونیت در دمای حداکثر 80 تا 90 درجه سانتی گراد در آب به امولسیون تبدیل می شوند. این عایق ها پس از خشک شدن در برابر نفوذ آب مقاوم شده و خواص فیزیکی و مکانیکی بهتری نسبت به قیر نشان  می دهند. تولید عایق امولسیونی که قابلیت مقاومت در برابر تنشهای سرمایی و گرمایی را داشته باشد از دیرباز موردتوجه پژوهشگران و تولیدکنندگان این صنعت بوده است. اولین قیر امولسیون در سال 1922 توسط هیوان مکی ثبت شد.

کاربری و نحوه استفاده آسان و هزینه کم تولید این عایق ها سبب می شود که بتوان از آنها در کلیه بام های با شیب های کم و زیاد استفاده کرد. این عایق در کلیه سامانه های ضد خوردگی، برای مثال در پوشش های لوله ها و صنایع عمرانی نیز قابل استفاده است. این عایق ها پس از خشک شدن در برابر نفوذ آب مقاوم شده و خواص فیزیکی و مکانیکی آن ها کاملاً تحت اثر خواص مکانیکی و فیزیکی قیر قرار دارند.

باوجود مزایای ذکرشده عایق امولسیونی ایجادشده دارای خواص فیزیکی و شیمیایی مناسب برای مقاومت در گستره دمایی بالا نیست. بنابراین می توان برای تقویت عایق امولسیونی و رفع این نقص از پلیمرها استفاده کرد. امروزه استفاده و به کارگیری پلیمرها تقریباً در تمام صنایع جایگاه بسیار ویژه ای یافته است. خواص منحصر به فرد پلیمرها موجب شده است تا برای افزایش کارایی و مقاومت محصولات در برابر تنش از آن ها در مقادیر گسترده ای استفاده شود. به عنوان مثال پلیمرهای انعطاف پذیری همچون SBS موجب افزایش درجه کارایی و خواص پویایی قیر می شود. عایق های امولسیونی پایه قیری نیز از این قاعده مستثنا نیستند به طوری که قیر به کار رفته در آنها می تواند به وسیله چنین پلیمرهایی اصلاح شده و قابلیت عایق را افزایش دهد.