قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری-بخش اول

مقدمه

تاکنون قیر امولسیونی پرمصرف‌ترین بایندری است که در فناوری آسفالت سرد، استفاده به‌صورت لایه پوششی در بسیاری از کاربری‌ها، Micro Surfacing، Chip seals و … به کار گرفته‌شده است (Salomon 2006، SFERB 2006). به‌طورکلی تکنولوژی سرد به‌عنوان یک فناوری ساخت‌وساز دوستدار محیط‌زیست (EFCT) شناخته می‌شود؛ زیرا این فناوری به کاهش مصرف انرژی به لطف دمای کاربری کم‌تر و استفاده از سنگدانه های مرطوب، کاهش تولید دود و انتشار آن به داخل اتمسفر و بنابراین کاهش مخاطرات زیست‌محیطی کمک می‌کند. به‌صورت کمی توسط اتحادیه بین‌المللی قیر امولسیونی (IBEF) اعلام‌شده که تولید هر تن مخلوط آسفالت داغ اصلاح‌نشده معمولی (HMA) باعث انتشار 21 کیلوگرم دی‌اکسید کربن در جو و مصرف انرژی به میزان MJ/t 277 می‌شود (Lebouteiller 2008). این در حالی است که به‌موازات آن، تولید هر تن مخلوط آسفالت سرد (CMA) تنها باعث انتشار 3 کیلـوگرم دی‌اکسید کربـن و مصـرف انـرژی به میـزان MJ/t 27 می‌شود (Lebouteiller 2008).

بااین‌حال، هنوز هم در چشم مصرف‌کننده نهایی، تکنولوژی سرد به‌صورت یک روش بسیار فنی به نظر رسیده و درنتیجه گمان می‌کند که این فناوری از خطر فنی بالایی برخوردار است. به‌عنوان نتیجه‌گیری می‌توان گفت که این فناوری به‌طور اساسی در یک محدوده و مقیاس کوچک و اغلب در جاده‌های ثانویه به کار گرفته می‌شود. به‌طور مثال، مخلوط امولسیون-گرانول به‌طورکلی در فرانسه به علت مقاومت خستگی عالی که دارد برای تقویت و بازسازی به کار گرفته می‌شود (Lesueur 2002).

این وضعیت تا حدودی در مورد Micro Surfacing که نوع خیلی خاصی از مخلوط سرد مورداستفاده تحت شرایط سخت ترافیکی است روشن‌تر است. یکی از راه‌ها برای بهبود استفاده از تکنولوژی سرد در آسفالت جاده‌هایی که تحت شرایط ترافیکی سنگین قرار خواهند گرفت، به‌کارگیری بایندری با عملکرد بالا مانند قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری (PMBE) است. در حقیقت، Micro Surfacing بکار گرفته‌شده در بزرگراه‌ها اغلب بر پایه قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری (PMBE) است. به‌طور مشابه، Chip seals که تحت‌فشار بار ترافیک قرار دارد نیز مبتنی بر قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری (PMBE) است.

با توجه به این پیش‌زمینه و در نبود آمار جهانی دقیق و مستند، برآورد خام تولید جهانی قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری (PMBE) به‌صورت زیر است:

طبق اعلام اتحادیه بین‌المللی قیر امولسیونی، طی سال 2005 میلادی در حدود 8 میلیون تن قیر امولسیونی در کل کشورها مورداستفاده قرار گرفت که این بدان معناست که حدود 6 درصد از بایندر مصرف‌شده به این شکل بوده است (Lebouteiller 2008). ازآنجاکه حدود 10 درصد از بایندر قیری به‌صورت قیر اصلاح‌شده پلیمری (PMB) بوده، می‌توانیم تقریباً تخمین بزنیم که در حدود 800000 تن قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری (PMBE) در جهان طی سال 2005 میلادی تولیدشده است.

این مقاله اطلاعات کنونی ما را از قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری (PMBE) مورد بازبینی قرار داده و با روش تولید و معرفی خواص بنیادی آن آغاز می‌شود. در ادامه سعی بر شناخت تفاوت‌ها بین امولسیون اصلاح‌شده و اصلاح‌نشده به‌منظور روشن کردن عوامل کلیدی کنترل کننده این فناوری خواهیم داشت. سپس، شکست قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری (PMBE) که از جنبه‌های اساسی به‌کارگیری این نوع امولسیون است موردبحث قرار خواهد گرفت.

برای مشاهده ادامه مطالب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:

قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری-بخش دوم

برای مشاهده اولین مطلب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید: 

قیر امولسیونی اصلاح‌شده پلیمری