راهنمای جامع قیر-بخش هفتم-دمیدن هوا به داخل وکیوم باتوم
اغلب با انتخاب درست خوراک نفت خام و بهکارگیری شرایط استاندارد، میتوان قیر با مشخصات خاص را بهطور مستقیم تولید کرد. در صورت لزوم، خصوصیات فیزیکی وکیوم باتوم را میتوان با استفاده از روش دمیدن هوا مورد اصلاح بیشتر قرارداد. این یک فرآیند اکسیداسیون است که شامل عبور هوا در سراسر وکیوم باتوم یا بهصورت منقطع یا بهصورت پیوسته تا زمان رسیدن دمای آن بین 240 تا 320 درجه سانتیگراد میباشد (شکل شماره 4-2).
تأثیر اصلی دمیدن تبدیل برخی مالتن ها با وزن مولکولی نسبتاً کم به آسفالتن ها با وزن مولکولی نسبتاً بیشتر است. نتیجه این فرآیند، کاهش نفوذپذیری قیر به همراه افزایش نسبتاً زیاد نقطه نرمی است که باعث بهبود حساسیت دمایی قیر دمیده شده میشود.
فرآیند دمیدن پیوسته
پس از پیشگرمایش، وکیوم باتوم تا سطحی از پیش تعیینشده به داخل ستون دمیدن تزریق میشود. هوا از طریق لولههای توزیعکنندهای که در قسمت انتهایی برج قرار دارند به درون وکیوم باتوم دمیده میشود. هوا فقط بهعنوان یک واکنشدهنده عمل نمیکند بلکه منجر به اختلاط قیر و درنتیجه افزایش سرعت و سطح واکنش میشود.
محصول دمیده شده بهمنظور کاهش دما و رسیدن به دمای مطلوب (دمایی که در آن قیر میتواند از مخزن خارج شود) از درون مبدلهای حرارتی عبور کرده و بهمنظور صرفهجویی در مصرف انرژی و اقتصادیتر شدن تولید، از این حرارت بهدستآمده برای پیشگرمایش خوراک وکیوم باتوم استفاده میشود. پسازاین مرحله قیر به درون تانکرهای ذخیرهسازی پمپاژ میشود. نقطه نرمی و نفوذپذیری قیر دمیده شده تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند ویسکوزیته خوراک، درجه حرارت در برج، مدتزمان ماندن خوراک در برج، منشأ نفت خام استفادهشده برای تولید خوراک و نسبت هوای تزریقشده به قیر، بستگی دارد.
شکل شماره 2-5 نشاندهنده منحنی دمیدن برای یک خوراک قیر بوده و مشخص میکند که چگونه میتوان از این فرآیند برای دستیابی به محدوده نفوذپذیری و نقطه نرمی مشخصشده در کادرها استفاده کرد. در فرآیند دمیدن، نقطه نرمی افزایش و نفوذپذیری کاهش مییابد. ولی در فرآیند تقطیر، حساسیت دمایی (و یا شاخص نفوذ) تا حد زیادی بدون تغییر باقی میماند؛ بنابراین، تقطیر یک خط نسبتاً مستقیم و فرآیند دمیدن بهصورت یک منحنی است و این نشان میدهد که در فرآیند دمیدن حساسیت دمایی مواد بهطور فراوان ای کاهش مییابد (بهطور مثال شاخص نفوذپذیری افزایش مییابد).