فرسایش لایه سطح آسفالت گرم کوب
در سال 1984 یک بررسی به‌وسیله BACMI (British Aggregate Construction Materials Industries) که اکنون QPA (Quarry Products Association) نام دارد انجام شد. این بررسی به‌عنوان بخشی از مطالعه از دست دادن چیپینگ بود که به‌وسیله موسسه حمل‌ونقل و بزرگ‌راه‌ها انجام شد. بررسی‌های BACMI نشان داد که بیش از نیمی از موقعیت‌ها که در آن چیپینگ از دست می‌رود در سایت‌های سرعت‌پایین، فشار بالا اتفاق افتاده بود. مانند میدان‌ها و تقاطع‌ها که بدون دلیل عمق بافت حداقل 1.5 میلی‌متر تعیین‌شده بود.
خطا در به دست آوردن مقدار مناسب چیپینگ تعبیه‌شده معمولاً به یک یا چند دلیل زیر وابسته است:
-
آسفالت ناکارآمد است یعنی خیلی سخت است.
-
دمای آسفالت خیلی پایین است.
-
آسفالت به دلیل شرایط آب و هوایی ضعیف در هنگام لایه نشانی خیلی زود سرد می‌شود.
-
استفاده بیش‌ازحد از چیپینگ‌های از پیش پوشش داده‌شده.
-
فشردگی ناکافی مواد (شکل 18).
یک روش برای بهبود تکه‌هایی که چیپینگ به مقدار ناکافی تعبیه‌شده دوباره گرم کردن سطح به‌وسیله گرم‌کن مادون‌قرمز است. وقتی آسفالت به مقدار کافی گرم شد چیپینگ به مقدار بیشتری در آسفالت جاسازی می‌شود. عاقلانه است که این تکنیک نباید به‌غیراز سطح قسمت‌های دیگر را به شکل قابل‌توجهی سخت کند. این مواد سطح در طول زمان به‌وسیله ترافیک فرسایش میابد تا سنگ‌دانه‌های آسفالت نمایان شود. موقعیتی که انسجام بلندمدت سطح را تهدید نخواهد کرد.
برخی از جدا شدن‌های چیپینگ ممکن است به دلیل شکست چسبندگی یا عدم حفظ پیوند بین چیپینگ‌های از پیش پوشش داده‌شده و آسفالت اتفاق بیافتد. مشخص‌شده که قیر روی چیپینگ‌های از پیش پوشش شده میتواند به کوک (coke) تبدیل شود و به‌وسیله ذخیره‌سازی چیپینگ ها در انبارهای بزرگ بعد از تولید ناچسبندگی ایجاد کنند. چسبندگی پوشش قیر را می‌توان به‌وسیله آزمون شن داغ (hot sand test) بررسی کرد.
وقتی چیپینگ ها از آسفالت کنده شوند، مخلوط آسفالت در معرض ترافیک قرار می‌گیرد. این احتمالاً به دلیل فشردگی ضعیف مواد است و باعث فرسایش سریع خواهد شد.
شکل 18: فشرده‌سازی لایه سطح آسفالت گرم کوب تحت شرایط آب و هوایی نامطلوب
