چسبندگی امولسیون های قیر

Share

چسبندگی امولسیون های قیر

در کاربردهایی که از قیر به عنوان عامل چسبنده بین دو جامد استفاده می شود بسیار مهم است که قیر بتواند سطح را آغشته کند تا سطح تماس حداکثر بشود. برای سطوح خشک کشش سطحی بحرانی آغشته شدن توده دانه ها باید به اندازه کافی بالا باشد تا بتوان مطمئن شد قیر به راحتی روی سطح پخش می شود. به طور کلی چسبندگی حاصل، انسجام قیر را افزایش می دهد. به هرحال، وقتی سطح یک دانه بوسیله آب پوشانده شود، آغشته شدن دانه یک پدیده سه فازی خواهد بود که فقط اگر تعادل انرژی سطحی به نفع آغشتگی بوسیله قیر باشد می تواند واقع شود. امولسیفایرهای کاتیونی به خصوص در کاهش انرژی سطحی دانه های قطبی کارآمد هستند و یک حالت پایداری ترمودینامیکی با کمترین انرژی سطحی را ایجاد می کنند که حاصل جذب شدن امولسیفایر به سطح دانه های معدنی است.

همچنین بیشتر امولسیفایرهای کاتیونی عوامل ضد سلب (anti-stripping agents) هستند، درنتیجه اتصال اولیه تضمین شده است. به هرحال کیفیت پیوند بین قیر و توده دانه های معدنی به چندین عامل به شرح زیر بستگی دارد:

  • نوع و مقدار امولسیفایر

  • درجه و ساختار قیر

  • مقدار PH محلول امولسیفایر

  • پخش اندازه ذرات در امولسیون

  • نوع دانه

مراحل تولید نفت، قیر شرکتی، نقطه اشتعال، تعریف امولسیون، کاربرد قیر، فروش قیر، راپچر دیسک، تعریف نفوذ، ایزوگام اصفهان، وزن مخصوص

5/5 - (1 امتیاز)

دیدگاهتان را بنویسید