پلیمرهای اصلاح‌کننده قیر، پیشرفت‌ها و چالش‌ها-بخش دوازدهم

Share

پلیمرهای اصلاح‌کننده قیر، پیشرفت‌ها و چالش‌ها-بخش دوازدهم

تحولات آینده

هدف ایدئال این است که طراحی پلیمرهای اصلاح‌کننده قیر باید به ویژگی‌های موردنیاز قیر اصلاح‌شده پلیمری (PMB) بسیار نزدیک باشند. توضیحات بیش‌تر درباره این مقوله در جدول شماره 3 ارائه‌شده است. پس از اختلاط با قیر، قرار است که پلیمر اصلاح‌کننده، تعامل فیزیکی و یا شیمیایی را با قیر در درجه حرارت مناسب جهت تشکیل یک ساختار دوفازی پایدار با دو فاز پیوسته و درهم‌تنیده برقرار کند. همان‌طور که پیش‌ازاین درباره آن بحث شده است، درجه پایین تعامل بین پلیمر و قیر می‌تواند منجر به ایجاد مشکل جدایش فازی شود. درحالی‌که درجه زیاد از آن نیز ممکن است باعث بروز مشکل ژله‌ای شدن و افزایش هزینه‌ها شود.

تعامل بین دو موکول پلیمر نیز نباید بیش‌ازحد کم یا زیاد باشد. پلیمرها با یک ساختار دوفازی از یک‌فاز پراکنده سفت و محکم در یک‌فاز پیوسته و انعطاف‌پذیر، برای به دست آوردن خصوصیات بهتر قیر اصلاح‌شده پلیمری مفید و مناسب است. با اصلاح قیر توسط این پلیمرهای ایدئال، خواص قیر تا حد بسیار زیادی بهبود می‌یابد.

پلیمرهای اصلاح‌کننده قیر، پیشرفت‌ها و چالش‌ها

جدول 3   خصوصیات طراحی پلیمرهای اصلاح‌کننده با ویژگی‌های موردنیاز قیر اصلاح‌شده پلیمری

در حال حاضر، چالش موجود به دست آوردن تمامی خصوصیات موردنظر به‌طور هم‌زمان است؛ بنابراین تصمیم‌گیری در مورد ویژگی‌های غالب که بیش‌تر موردنیاز است در هنگام طراحی قیر اصلاح‌شده پلیمری (PMB) بسیار مهم است. همان‌طور که در شکل شماره 12 نشان داده‌شده است، این سازش می‌تواند به دو شیوه انجام پذیرد:

  1. بهبود مناسب خصوصیات با یک هزینه بالا و قابل‌قبول

  2. کاهش چشمگیر هزینه‌ها با خصوصیات نسبتاً ضعیف

تمامی تلاش‌های انجام‌گرفته برای غلبه بر نقاط ضعف قیر اصلاح‌شده پلیمری (PMB) که در این مقاله به آن‌ها اشاره‌شده درواقع بر روی سازش‌ها به روش اول متمرکزشده بود.

پلیمرهای اصلاح‌کننده قیر، پیشرفت‌ها و چالش‌ها

شکل 12   توسعه پلیمرها برای اصلاح قیر

مسیرهای احتمالی برای بهبود خصوصیات، عامل دار کردن و توسعه و گسترش افزودنی‌های نوین می‌باشند. اگرچه عوامل محدودکننده زیادی در به‌کارگیری آن‌ها ازجمله روش عامل دار کردن و استفاده از پلیمرهای واکنشی در قیر وجود دارد، ولی این شیوه یک روش برای تحولات آینده است. بااین‌حال، شایان‌ذکر است که به نظر بهبود از طریق تعامل فیزیکی آسان‌تر و قابل‌دسترس‌تر بوده و نسبت به تعامل شیمیایی هنگامی‌که از عامل دار کردن برای بهبود سازگاری بین قیر و پلیمر و یا بهبود چشمگیر سازگاری بین قیر اصلاح‌شده پلیمری و سنگدانه ها به کار گرفته می‌شود، کنترل‌پذیرتر است. فعل‌وانفعالات فیزیکی دستیابی و کنترل آسان‌تری در فرآیند عامل دار کردن دارند. البته اگر فعل‌وانفعالات شیمیایی امکان‌پذیر باشند، تأثیرگذاری بیش‌تری برای بهبود چسبندگی بین قیر اصلاح‌شده پلیمری و سنگدانه ها دارند. همان‌طور که توسعه افزودنی‌ها بیش‌تر مانند سازگار کننده‌های مؤثر، آنتی‌اکسیدان‌ها و بهبوددهندگان چسبندگی نیز می‌توانند برای ارتقاء خصوصیات قیر اصلاح‌شده پلیمری (PMB) مؤثرتر باشند.


برای مشاهده ادامه مطالب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:

پلیمرهای اصلاح‌کننده قیر، پیشرفت‌ها و چالش‌ها-بخش سیزدهم


برای مشاهده اولین مطلب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید: 

پلیمرهای اصلاح‌کننده قیر، پیشرفت‌ها و چالش‌ها

5/5 - (10 امتیاز)

دیدگاهتان را بنویسید