انحلال بایندرهای قیر در مشتقات نفتی یکی از دلایل آسیب دیدن آسفالت بکار رفته در باند فرودگاه ها، ایستگاه های سوخت، بسیاری از پارکینگ ها و کارخانه های صنعتی و جاهایی است که امکان نشت سوخت وجود دارد.
واضح است که کارایی مکانیکی و مقاومت و حالت خرابی قیر کف خیابان ها به شدت به ترکیب شیمایی و منبع قیر استفاده شده بستگی دارد. به طور ویژه انحلال قیر در مشتقات نفتی باعث محدود شدن استفاده از این ماده در ساخت آسفالت می شود. در مکان هایی که نشتی مشتقات نفتی زیاد اتفاق می افتد و یا آسفالت به مدت طولانی با مشتقات تماس دارد باعث از بین رفتن چسبندگی بین قیر و ذرات معدنی می شود و درنتیجه روکش آسفالت دچار آسیب دیدگی سطحی و یا عمقی می گردد.
روش هایی قدیمی مورداستفاده برای مقابله با این مشکل:
روشی که در گذشته در فرودگاه ها برای مقابله با این مشکل استفاده می کردند استفاده از پوشش های بتنی مقاوم در برابر مشتقات نفتی بود. به هرحال حتی در فرودگاه استفاده از بتن بجای آسفالت بخاطر داشتن هزینه زیاد به صرفه نیست.
رزین قطران زغال سنگ ماده دیگری بود که استفاده شد ولی استفاده از این رزین هم بخاطر آسیب رساندن به سلامت و محیط زیست محدود شد؛ بنابراین انتخاب یا جایگزینی مواد مناسب و سازگار با محیط زیست بسیار موردتوجه است.
روش دیگری که برای رهایی از انحلال آسفالت در مشتقات نفتی استفاده شده ایجاد یک لایه محافظ از جنس پلیمر یا رزین بر روی سطح مورد نظر است که این لایه در برابر انحلال مقاوم باشد. این روش نیز دارای معایبی ازجمله هزینه مواد زیاد است و به علاوه سطح بعد از مدتی در اثر شرایط آب و هوایی و همچنین آسیب دیدن خواص خود را از دست می دهد.
امروزه به اصلاح خواص قیر با استفاده از مواد پلیمری روی آورده اند. به این صورت که با استفاده از اصلاح کننده مناسب خواص قیر را بهبود می بخشند و انحلال آن را در مشتقات نفتی کاهش میدهند.
