خواص مهندسی مخلوط‌های SMA حاوی پلیمر و RGP-بخش چهارم
آزمون رئومتر برشی پویا (DSR)
بهترین راه برای ارزیابی خواص رئولوژیکی قیر معمولاً توسط روش‌های مکانیکی-دینامیکی مبتنی بر آزمون‌های نوسانی انجام می‌پذیرد. این تست‌ها را می‌توان با استفاده از DSR انجام داد. در این پژوهش، تست DSR بر روی قیر اصلاح‌نشده و اصلاح‌شده حاوی CR-RGP، SBS-RGP و SBS-RGP انجام گرفت. نتایج اصلی آزمون DSR شامل مدول برشی مجموع (*G) و زاویه فازی (δ) است. مدول برشی مجموع (*G) به‌صورت نسبت حداکثر تنش به حداکثر کرنش تعریف‌شده و به‌طورکلی نشان‌دهنده مقاومت آسفالت در برابر تغیر شکل تحت بار برشی است. این آزمایش تحت شرایط تنش کنترل‌شده در فرکانس 10 رادیان بر ثانیه (1/59 Hz) و در دمای 64 درجه سانتی‌گراد مطابق با استاندارد ASTM D7175 انجام گرفت. بر مبنای این استاندارد، برای آزمون‌های دمابالا (82-46 درجه سانتی‌گراد)، ضخامت نمونه باید به میزان 1 میلی‌متر و قطر آن 25 میلی‌متر باشد.
آزمون‌های متعارف
این آزمون‌ها شامل آزمون نفوذپذیری و آزمون نقطه نرمی است که برای قیر پایه و قیر اصلاح‌شده انجام می‌گیرد. میانگین نتایج برای سه نمونه مشابه با میزان اصلاح‌کننده یکسان محاسبه شد. حساسیت دمایی نمونه قیر اصلاح‌شده که به‌صورت تغییر پارامتر ثبات به‌عنوان تابعی از درجه حرارت است، توسط شاخص نفوذ (PI) و هم‌چنین درجه نفوذپذیری و آزمون نقطه نرمی ارزیابی می‌شود.
خواص مارشال
در این پژوهش طراحی مخلوط آسفالت ماتریکس سنگی (SMA) مطابق با برنامه تحقیقاتی بزرگراه‌های اصلی (NCHRP) به شماره 425 انجام‌گرفته است. مواد موجودی که خصوصیات قابل قبولی دارند (مانند قیر پایه با نفوذپذیری 60/70) برای تهیه مخلوط مرجع مورداستفاده قرار گرفت. نمونه مارشال در آزمایشگاه آسفالت با استفاده از چکش مارشال به تعداد 50 ضربه برای هر طرف تهیه شد. مقدار بهینه قیر برای مخلوط SMA برای به دست آوردن 4 درصد فضای خالی در نظر گرفته شد. در این آزمون مقدار بهینه قیر برای آماده‌سازی نمونه شاهد و تمام مخلوط‌های SMA اصلاح‌شده و اصلاح‌نشده برابر با 6/1 درصد بود. به‌منظور از بین بردن تأثیر مقدار قیر بر آنالیز و تجزیه‌وتحلیل نتایج آزمایش، تعداد سه نمونه از هر مخلوط با استفاده از مقدار قیر یکسان ساخته شد و میانگین نتایج مورداستفاده قرار گرفت.
نسبت مارشال (MQ) که به‌صورت نسبت پایداری برحسب کیلو نیوتن به مقدار جریان برحسب میلی‌متر محاسبه می‌شود، نشان‌دهنده یک تقریبی از نسبت بارگذاری به تغییر شکل تحت شرایط ویژه آزمون است. این نسبت ممکن است به‌عنوان معیاری برای سنجش مقدار مقاومت مواد در برابر تغییر شکل دائمی در زمان سرویس مورداستفاده قرار گیرد (Zooro و 2000Suparma).
برای مشاهده ادامه مطالب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:
خواص مهندسی مخلوط‌های SMA حاوی پلیمر و RGP-بخش پنجم
برای مشاهده اولین مطلب درباره این موضوع برروی لینک زیر کلیک کنید:
